-
1 mieć kogoś pod swoimi rozkazami
кома́ндовать ке́м-л. -
2 rozkaz
сущ.• веление• воспитание• доверенность• заказ• заповедь• инструктаж• инструкция• команда• командование• мандат• начальствование• образование• обучение• объединение• орден• ордер• памятка• повеление• полномочие• порядок• последовательность• правило• предписание• приказ• приказание• просвещение• распоряжение• учёба* * *1) приказ2) wojsk. rozkaz! воен. есть!, слушаюсь!opowiadanie, opowieść рассказ* * *♂, Р. \rozkazu приказ;wydać \rozkaz отдать приказ; padł \rozkaz был отдан приказ; \rozkaz na piśmie письменный приказ;
● mieć coś na swoje \rozkazу иметь что-л. в своём распоряжении;mieć kogoś pod swoimi \rozkazami командовать кем-л.; rozkaz! воен. есть!* * *м, P rozkazuприка́зwydać rozkaz — отда́ть прика́з
padł rozkaz — был о́тдан прика́з
- mieć kogoś pod swoimi rozkazamirozkaz na piśmie — пи́сьменный прика́з
- rozkaz!
См. также в других словарях:
rozkaz — m IV, D. u, Ms. rozkazzie; lm M. y 1. «polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś przewagę» Rozkaz dowódcy. Dostać, otrzymać, wydać rozkaz (marszu a. do marszu). Łamać rozkazy. Posłuchać rozkazu, słuchać… … Słownik języka polskiego
